" หนังแผ่นที่โลดแล่นอยู่บนจอเงิน" ประโยคสั้นๆที่สามารถอธิบายหนังเรื่องนี้ได้เป็นอย่างดี เมื่อหนังเริ่มฉายก็เริ่มสัมผัสได้ว่านี้มันบิ๊กซีม่าที่ไม่มีตัดโฆษณาชัด ๆ ภาพที่โบราณราวกับเข้าไปสู่ยุคที่ทีวียังมีไม่กี่สี บวกกับบทพูดแบบและการแสดงแบบละค๊อน ละคร ที่สื่อสารกันอย่างโต้งๆ ราวกับกลัวคนดูไม่เข้าใจที่ตัวละครพยายามจะสื่อ  อีกทั้งยังมีบทหนัง(ละคร)ที่แบบว่าดาวพระศุกร์ยังอายกับความรันทดของชีวิตนางเอก  และกับตัวละครอื่นๆที่ในตัวอย่างเหมือนจะไปเป็นตัวสำคัญของเรื่องแต่พอเอาเข้าจริงกลายเป็นตัวประกอบตัวหนึ่งเท่านั้นเอง บางตัวละครที่มีในตัวอย่างกลับมาฉากเดียวแล้วหายไปเลยราวกับผีไม่มีอะไรให้คนคิดต่อ ส่วนที่ดูเหมือนหนังจะใส่ใจมากที่สุดก็คือฉากโป๊ที่หนังใส่เข้ามาแต่พอมีผีใส่เข้ามาปุ๊บกลับกลายเป็นคนละม้วน ผีในเรื่องนี้ก็ทำได้ออกมาแบบเหมือนคนใส่หน้ากากผีตาถลนปากแหว่งไม่ต่างกับในละครที่คนใส่มาแกล้งเพื่อน ส่วนฉากผีไคล์แม็กก็เหมือนกับเอาถุงดำใบใหญ่ใบหนึ่งมาครอบตัวนักแสดง  ทั้งที่ชื่อเรื่องเน้นคำว่า 3D ซึ่ง CG โดยเฉพาะตัวละครผี ก็น่าทำให้ออกมาดูเป็นรูปเป็นร่างที่ดีกว่านี้มากๆ 

สิ่งที่ขัดใจเป็นอย่างมากสำหรับคนดูก็คือหนังพยายามยัดมุกตลกที่ตลกมั้งไม่ตลกมั้งเข้ามาในหนัง ซึ่งส่วนใหญ่จะไม่ตลกจึงทำให้คนดูส่วนใหญ่คิดอยู่ในใจว่า จะเอาน่ากลัวหรือตลกหรืออะไรกันแน่ ฉากที่กะให้คนดูตกใจส่วนใหญ่ก็จะเป็นนางเอกตกใจตัวเองในกระจกอยู่หลายๆฉากซึ่งเดาง่ายๆมากๆ การแสดงของกิ๊บซี่(จุดขาย) ก็แสดงอยู่ในระดับดีเพราะไม่ค่อยมีฉากไหนให้เธอแสดงฝีมือได้มากนัก ตัวละครม้ามืดอย่างคุณตำรวจที่มีคาแรกเตอร์โดดเด่นถูกจับใส่เข้ามาก็เหมือนจะดี แต่กลับไม่มีประโยชน์อะไรทั้งนั้นตอนหนังจบ ที่จบได้แบบว่าถ้าเป็นเมื่อสิบยี่สิบปีที่แล้วคนดูคงบอกว่า "แนวว่ะ" "เจ๋งว่ะ" แต่ด้วยบทที่อ่อนปวกเปียกไร้ความสมจริงจึงให้พอจบแบบนี้แล้วคนดูกลับนึกว่า "จบแบบนี้อ่ะเหรอ" 

สรุปหนังผี (หรือเปล่า?) เรื่องนี้เน้นขายที่นักแสดงหลักอย่างกิ๊บซี่ที่ไม่สนใจใยดีกับเนื้อเรื่องว่าจะออกมาเป็นอย่างไรบวกกับ CG ระดับที่ว่าแต่งหน้าผีเอาซะยังจะเนียนกว่า แต่สิ่งที่ดูจะตั้งใจและบรรจงสร้างที่สุดก็คือฉากโป๊เปลือยที่ดูเหมือนตั้งอกตั้งใจทำกว่าฉากผีในเรื่อง และไม่มีเซ็นเซอร์กับโฆษณามาคั่นเหมือนกับบิ๊กซีนีม่าที่ฉายตอนกลางคืนให้กวนใจ